W dniu 14 marca (piątek), godz. 17:00 w Sali Gobelinowej Zamku Królewskiego w Sanoku odbędzie się promocja książki „Studia z dziejów migracji rycerstwa śląskiego do Królestwa Polskiego (zwłaszcza na Ruś Czerwoną w XIV-XV wieku)”, a zarazem spotkanie z jej autorem prof. dr. hab. Jerzym Sperką. Więcej o wydarzeniu i autorze w artykule.
Na spotkaniu prof. dr. hab. Jerzy Sperka wybitny historyk – mediewista przybliży przyczyny, przebieg
i konsekwencje osadnictwa rycerstwa śląskiego na ziemiach ruskich, w tym również Ziemi Sanockiej, szczególnie intensywnego w dobie króla Kazimierza Wielkiego i księcia Władysława Opolczyka.
Wspomniany proces miał wielki wpływ na oblicze społeczne, kulturalne i gospodarcze Rusi Czerwonej w XIV i XV wieku, zaś osadnicy – przedstawiciele śląskich rodów rycerskich nierzadko dali początek rodom o pierwszorzędnym znaczeniu dla średniowiecznej i nowożytnej historii Polski.
Miejsce: Sala Gobelinowa Zamku Królewskiego w Sanoku
Data: 14 marca (piątek)
Godzina: 17:00
Podczas spotkania możliwy będzie zakup promowanej książki.
„Studia z dziejów migracji rycerstwa śląskiego do Królestwa Polskiego (zwłaszcza na Ruś Czerwoną w XIV-XV wieku)”:
Migracja rycerstwa śląskiego do Królestwa Polskiego, w tym na Ruś Czerwoną, w XIV–XV wieku wpisuje się w szerokie zagadnienie związane z przemieszczaniem się ludzi w poszukiwaniu lepszego miejsca do życia. Motorem ich działań były przede wszystkim czynniki ekonomiczne, podbudowane ambicjami poszczególnych jednostek, a związane z poprawą pozycji społecznej i robieniem kariery. Równie ważną rolę odgrywały czynniki polityczne stymulowane przez władców. Rycerze śląscy pojawili się w Królestwie Polskim za panowania Kazimierza Wielkiego, jednak dopiero rządy namiestnicze na Rusi Czerwonej Władysława Opolczyka spowodowały, że Ślązacy zaczęli stanowić dużą społeczność w naszym kraju i osiedlali się zawłaszcza na ziemiach ruskich. Także na dworze Władysława Jagiełły rycerze śląscy odgrywali ważną rolę, a wielu z nich wysłużyło sobie dobra i godności w swojej nowej ojczyźnie. Prezentowany zbiór studiów kreśli sylwetki rycerzy śląskich (grupowo i jednostkowo), którzy zdecydowali się opuścić swoje rodzinne strony, podjąć służbę na dworze polskich monarchów, w konsekwencji uzyskać od nich nadania i osiąść w Królestwie Polskim, zwłaszcza na jego wschodnich kresach obejmujących ziemie ruskie. Autor skupia się nie tylko na ich identyfikacji, ale także podejmuje zagadnienia heraldyki, działalności społecznej oraz wkładu rycerzy śląskich w rozwój gospodarczy i kulturowy ich nowej ojczyzny.
-opis pozycji ze strony Wydawnictwa „Avalon”, które wydaję tę pozycję (https://wydawnictwoavalon.pl)
O Autorze:
Prof. dr. hab. Jerzy Sperka – (ur. 1962), prof. dr. hab; historyk-mediewista, absolwent UŚ w 1987 r.; doktorat – 1998 r., habilitacja – 2007 r., profesura – 2013 r. Dyrektor Instytutu Historii UŚ (2012-); zastępca dyrektora IH (1999-2012); wiceprzewodniczący Stałego Komitetu Mediewistów Polskich (2012-17), członek Rady Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki przy MNiSW (2017-2018), członek Komitetu Nauk Historycznych PAN w Warszawie (2016-2019) i Komisji Historycznej PAN Oddział w Katowicach. Zajmuje się późnym średniowieczem, zwłaszcza dziejami politycznymi Królestwa Polskiego za pierwszych Jagiellonów, Górnym Śląskiem i Rusią Czerwoną, genealogią dynastyczną i szlachecką, dziejami miast na obszarze Górnego Śląska i Małopolski Zachodniej. Autor ponad 150 artykułów i biogramów, 4 monografii autorskich, kilku monografii zbiorowych (m.in. o dziejach miast Będzina, Pszczyny, arcybiskupie Wojciechu Jastrzębcu); współredaktor czasopisma „Średniowiecze Polskie i Powszechne”. Laureat Nagrody Ministra Edukacji Narodowej i Sportu w 2002 r., Nagrody im. Adama Heymowskiego przyznawanej przez Polskie Towarzystwo Heraldyczne w 2001 r. (za pracę o Szafrańcach) i 2006 r. (za książkę o otoczeniu Władysława Opolczyka), wyróżniony przez Porozumienie Wydawców Książki Historycznej w 2002 r. za monografię o rodzinie Szafrańców.
Wybrane publikacje:
- Szafrańcowie herbu Stary Koń. Z dziejów kariery i awansu w późnośredniowiecznej Polsce, Katowice 2001, ss. 592.
- Wojny króla Władysława Jagiełły z księciem opolskim Władysławem (1391-1396), Cieszyn 2003 (II wyd. Wodzisław Śląski 2011), ss. 126.
- Otocznie Władysława Opolczyka w latach 1379-1401. Studium o elicie władzy w relacjach z monarchą, Katowice 2006, ss. 477.
- Władysław książę opolski, wieluński, kujawski, dobrzyński, pan Rusi, palatyn Węgier i namiestnik Polski (1326/1330-8 lub 18 maja 1401), Kraków 2012 (II wyd. 2016), ss. 508.
- Zmiany na arcybiskupstwie gnieźnieńskim, biskupstwie krakowskim i urzędach kancelaryjnych na przełomie lat 1422 i 1423, „Teki Krakowskie”, t. 5, Kraków 1997, s. 139-154.
- Biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki a ugrupowanie dworskie w okresie panowania Władysława Jagiełły i w pierwszych latach Władysława, w: Zbigniew Oleśnicki. Książę Kościoła i mąż stanu, red. F. Kiryk, Z. Noga, Kraków 2006, s. 107-122.
- Z dziejów migracji rycerstwa śląskiego na ziemie Rusi Koronnej w końcu XIV i w początkach XV wieku, w: Narodziny Rzeczypospolitej. Studia z dziejów średniowiecza i czasów wczesnonowożytnych, red. W. Bukowski, T. Jurek, Kraków 2012, s. 519-548.
- Tragiczne losy księcia rybnickiego Wacława III (zm. 1478). Epizod z dziejów rywalizacji między Jagiellonami a Maciejm Korwinem o koronę czeską, „Studia z Dziejów Średniowiecza”, nr 20, 2016, s. 253-272.
- Rycerze śląscy w służbie i otoczeniu królów Polski w drugiej połowie XIV i pierwszej połowie XV wieku, w: Średniowieczni władcy i ich otoczenie, red. J. Sperka, K. Kollinger, Rzeszów 2018, s. 133-176.
- Koligacje rodzinne Przemyślidów opawskich linii raciborskiej z możnowładztwem Królestwa Polskiego do początku XVI wieku, „Średniowiecze Polskie i Powszechne”, t. 11(15, 2019, s. 183-219.
-nota biograficzna ze strony Alma Mater autora czyli Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (https://us.edu.pl)
